Psycholog szkolny: AGNIESZKA RUSIN

Szanowni rodzice

Drogi uczniu

Drogi Rodzicu, zwróć się do psychologa szkolnego, gdy: Niepokoi Cię zachowanie dziecka. Chcesz porozmawiać o dziecku i Twoich z nim relacjach. Masz pytania dotyczące funkcjonowania Twojego dziecka w szkole. Potrzebujesz wsparcia w procesie wychowania. Masz pytania i nie wiesz do kogo się z nimi zwrócić.

Zwróć się do psychologa szkolnego, gdy: Czujesz, że nikt Cię nie rozumie, jesteś samotny. Nie potrafisz porozumieć się z nauczycielem. Masz problemy rodzinne, znajdujesz się w trudnej sytuacji materialnej. Masz problem i nie wiesz jak go rozwiązać. Chcesz podzielić się swoją radością, sukcesem. Chciałbyś z kimś porozmawiać. Chciałbyś pomóc innym, nie wiesz w jaki sposób. Masz ciekawe pomysły, którymi chcesz się podzielić. Przyjdź z każdą sprawą, z którą sam nie potrafisz sobie poradzić. Nie twierdzę, że natychmiast rozwiążę Twoje kłopoty, ale obiecuję, że dołożę starań, aby Ci pomóc.

 

Uczniu, jeśli masz jakiś problem, czujesz się niezrozumiały, może samotny … albo chciałbyś z kimś porozmawiać zapraszam Cię do mnie.

Drogi Rodzicu, jeśli czujesz się w swojej roli bezradny, przytłoczony, chciałbyś polepszyć swoje relacje z dzieckiem lub nie wiesz do jakiego specjalisty udać się ze swoim problemem, wizyta u szkolnego psychologa może okazać się dobrym rozwiązaniem.

Serdecznie zapraszam do umówienia się na konkretną datę i godzinę za pośrednictwem dziennika elektronicznego lub drogą mailową rusin.nasutow@gmail.com.

 

Uzależnienie od komputera, tabletu i Internetu

Co powinno zaniepokoić rodziców w zachowaniu dziecka?

- czas spędzony przy komputerze/konsoli dominuje nad innymi aktywnościami np.: spotkaniami ze znajomymi, nauką, a nawet spaniem czy jedzeniem;

- brak możliwości skorzystania z komputera powoduje rozdrażnienie, złe samopoczucie, agresję, a nawet depresje;

- zaburzenia nastroju (od euforii, poprzez poczucie winy do depresji);

- problemy z koncentracją, zaniedbywanie obowiązków;

- relacje wirtualne stają się ważniejsze od realnych;

Zachęcam Państwa do zapoznania się ze stroną: 

http://www.saferinternet.pl/;  

https://www.uzaleznieniabehawioralne.pl/siecioholizm/uzaleznienie-od-internetu/

http://www.psychologia.net.pl/testy.php?test=infoholizm

Znajdą tam Państwo wiele przydatnych informacji na temat zagrożeń w sieci oraz jak im zapobiegać. Ze strony można ściągnąć także bezpłatne poradniki dotycząc bezpieczeństwa dzieci w internecie.

Mamo, tato jeśli Twoje dziecko jest nadpobudliwe

1. Nie dostarczaj dziecku zbyt wielu wrażeń w ciągu dnia.
2. Postaraj się o spokojną, ciepłą i życzliwą atmosferę w rodzinie.
3. Ustal jasno i konsekwentnie przestrzegaj, co wolno dziecku, a czego nie wolno.
4. Ustal i przestrzegaj rozkładu dnia, stałych pór posiłków, kładzenia się spać, odrabiania lekcji itp.
5. Wprowadź stałe, powtarzające się rytuały dotyczące zarówno krótkich(dzień, tydzień), jak i dłuższych odcinków czasu.
6. Pomagaj dziecku w kończeniu czynności.
7. Staraj się, aby przedmioty w otoczeniu dziecka były poukładane i posegregowane.
8. Staraj się, aby dziecko często uczestniczyło w zajęciach sportowych.
9. Jasno formułuj swoje oczekiwania. Cele jakie stawiasz przed dzieckiem nie mogą być zbyt odległe w czasie.
10. Wszelkie problemy związane z zachowaniem dziecka załatwiaj w momentach jego wyciszenia, bez stosowania agresji oraz kar fizycznych.

http://pppc.idsl.pl/index.php/informacje-i-porady/3-informacje-i-porady/20-dzieci-nadpobudliwe-psychoruchowo-w-wieku-szkolnym  

Przydatne inne linki: 

https://www.problemy-szkolne.pl/diagnoza-dysleksji.html 

https://www.ptd.edu.pl/ 

http://fdn.pl/pochwaly-maja-moc

MEDIACJE RÓWIEŚNICZE

 

http:// standardy_mediacji_rowiesniczej_i_szkolnej_w_szkolach_i_placowkach.pdf

DORADZTWO ZAWODOWE

Materiały dla uczniów i rodziców

Mapa Karier (miasteczko zawodów) : https://mapakarier.org/#/map?_k=u158e9

opisy grup zawodowych : http://www.koweziu.edu.pl/wybor-zawodu

wybór kierunku studiów pod kątem zainteresowań: https://mlodziwlodzi.pl/kompetencjometr/test

Labirynt Zawodów: http://www.labirynt-zawodow.progra.pl/index.html?page=przetestuj-sie

filmy o zawodach: http://doradztwo.ore.edu.pl/filmy-o-zawodach/

Kwestionariusz zainteresowań zawodowych - http://www.psychologia.net.pl/testy.php?test=zawod 

Test ułatwiający poznanie potencjału zawodowego - http://www.praca-enter.pl/ 

ZAMEK – test predyspozycji zawodowych - http://www.e-zamek.pl/ 

Niewerbalny test predyspozycji i zainteresowań zawodowych - http://labirynt-zawodow.progra.pl/ 

 

WARTO POCZYTAĆ

Jak wyznaczać dzieciom granice?

Trudności w wyznaczaniu granic mogą się ujawniać w dwóch skrajnych postawach rodzicielskich - pozwalanie na wszystko albo nadmiernej surowości. Ani brak granic, ani granice sztywne i restrykcyjne nie służą rozwojowi. Trudną sztuką wychowania jest znalezienie równowagi między tymi skrajnościami i postawienie przed dzieckiem wyraźnych wymagań, w ramach których zachowa jednaj swobodę i możliwość bycia sobą.

Stawianie dziecku granic to nic innego, jak wprowadzanie i egzekwowanie określonych reguł. Dzięki jasnym, ścisłym i sprawiedliwym ograniczeniom dziecko dowiaduje się jakie zachowania są właściwe, a jakie nie. Doświadcza też konsekwencji swoich działań, dzięki czemu uczy się samokontroli i odpowiedzialności. Zyskuje poczucia bezpieczeństwa, rozwija poczucie własnej wartości.

Nieograniczona swoboda

Złudne jest myślenie, że dziecko, któremu powala się na wszystko, ma dobrze i jest szczęśliwe. Bez ram zachowania czuje się zagubiony i niepewny.

Testowanie granic

Należy pamiętać, że wszystkie dzieci od czasu do czasu sprawdzają stawiane przez dorosłych granice. To normalne, że dziecko, któremu zabrania się czegoś, na czym bardzo mu zależy, protestuje, złości się i płacze. Jest to zdrowy przejaw potrzeby niezależności i wyodrębniania się indywidualnej tożsamości.

Dopasowanie granic do wieku dziecka

Nastolatek ma coraz silniejszą potrzebę autonomii i samostanowienia. Oporem i buntem reaguje na wszelkie przejawy ograniczania jego wolności. Dlatego należy unikać formułowania norm jako bezwzględnych zakazów czy nakazów. Lepiej dawać wybór - odrobisz lekcje teraz, czy po obiedzie? być może ograniczony, ale dający pewna swobodę działania. Z dorastającym młodym człowiekiem można już negocjować i dostosować wzajemne umowy, wychodząc jednak z pozycji dorosłego, który odpowiada za dziecko. Pamiętać trzeba o szczególnej wrażliwości młodych ludzi na krytykę i negatywne oceny, sięgać więc należy po metody, które nie ranią, nie naruszają godności i poczucia własnej wartości.

Wskazówki dotyczące wyznaczania granic:

Krok I - ustalenie zasad zachowania:

 ustalenie zasad wspólnie z dzieckiem,

 jasne, konkretne i dokładnie opisane jakie zachowania są właściwe,

 sformułowanie zasad krótko, jednoznacznie w sposób pozytywny,

 ustalenie tylko kilku zasad i wprowadzanie ich stopniowo.

Krok II – ustalenie konsekwencji pozytywnych i negatywnych zachowań:

jasne określenie, co się stanie, gdy dziecko będzie postępować w określony sposób,

dopasowanie konsekwencji do wieku dziecka.

Krok III - przypominanie zasad i ostrzeganie przed konsekwencjami:

dawanie szansy na zmianę zachowania poprzez przypomnienie zasady i związanych z nią konsekwencji.

Krok IV – egzekwowanie zasad, czyli wyciąganie konsekwencji:

 każdorazowe stosowanie się do wcześniejszych ustaleń i wprowadzanie ostrzeżeń w czyn, znacznie stanowczości i konsekwencji rodziców.

Czy zły nastrój to już depresja?

Wszyscy doświadczamy różnych uczuć, przeżywamy stany przygnębienia, smutku, niepokoju, a także uczucia zadowolenia i radości. Czasem bywa jednak tak, że zły nastrój – jak zła pogoda – nie przemija i nie odzyskujemy pogody ducha. Przeciwnie, jest nam co raz trudniej i ciężej żyć. Jak można sobie z tym poradzić i gdzie szukać pomocy? W sobie, wśród bliskich, czy u psychologa?

Pierwsze sygnały: ignorować czy zastanowić się?

 powtarzające się trudności z zaśnięciem lub wczesne ranne wybudzenia

 osłabienie naszej aktywności życiowej, nasilanie się tendencji do bierności i wycofania, odkładanie różnych zmian i unikanie podejmowania decyzji nawet w prostych sprawach

 stale lub często obecny niepokój

 krańcowe zmiany nastroju: od smutku do rozdrażnienia i złości

 utrata apetytu lub impuls do objadania się

Jeśli choć część z przedstawionych wyżej „sygnałów” lub mówiąc inaczej symptomów lękowo-depresyjnych utrzymuje się powinniśmy „zatrzymać się” i pozwolić sobie na chwilę refleksji: „co się z nami dzieje”, „o co chodzi, dlaczego znowu tak się źle czuję, choć wydawało się, że wszystko będzie już dobrze”.

 

Czy pogarszające się samopoczucie ma związek z naszym życiem?

Indywidualna wrażliwość i doświadczenia z przeszłości mogą powodować, że na różne trudne sytuacje życiowe będziemy reagować silniej, czasem gorszym nastrojem lub objawami nerwicowymi. Typowe trudne sytuacje życiowe:

 przekraczanie progów życiowych i wchodzenie w nowe obszary życiowe wymagające od nas większej zaradności, samodzielności i kompetencji (kończenie szkoły, kończenie studiów i podejmowanie pierwszej pracy, zakładanie rodziny itp.)

 utrata lub opuszczenie przez bliską osobę

 doświadczenie ciężkiego niepowodzenia i upokorzenia

 konflikty lub izolacja i narastające poczucie obcości między partnerami lub w całej rodzinie

 zmaganie się z upływem czasu, choroby, starzenie się w sobie

 

Jak i gdzie szukać pomocy?

 

Wspomniane tu już „zatrzymanie się”, a więc znalezienie czasu na refleksje nad tym co się dzieje z nami i z naszym życiem, często – jeśli z naszymi problemami nie zabrnęliśmy zbyt daleko – może być cenne i pomocne. Warto sprawdzić czy i w jakim stopniu możemy skorzystać z naszych zasobów.

Pomoc od bliskich jest możliwa jeśli szczere i otwarte rozmowy odbywają się na zasadzie wzajemności tzn. że my też jesteśmy w stanie rozmawiać o zmartwieniach tej osoby. Inaczej, nawet bliska osoba może unikać i jakoś bronić się przed rozmową z nami. Nasz smutek i depresyjny nastrój może zbyt obciążać i przytłaczać naszych rozmówców. Nie chcą być „ściągani w dół” i podobnie jak my czuć się bezradni wobec naszych problemów i trudności.

Pomoc profesjonalna - większość osób przeżywa wiele wahań przed wybraniem się na rozmowę do psychologa/psychoterapeuty. Boją się etykiety osoby niezaradnej, słabej, chorej psychicznie itp. Tymczasem taka rozmowa/konsultacja do niczego nas nie zobowiązuje. To zawsze od nas zależy czy chcemy zakończyć kontakt po pierwszej rozmowie, czy też uznamy, że jest w tym szansa dla nas. W procesie psychoterapii życzliwa i bezstronna osoba pomaga nam zrozumieć, co się obecnie dzieje w naszym życiu, jakie są najważniejsze źródła naszego cierpienia i niezadowolenia z życia. Psychoterapia pomaga też odzyskać wiarę w siebie, zobaczyć swoje możliwości i przynosi nadzieję, że ponownie możemy z nich korzystać. 

 

Autor: dr Jerzy Pawlik

Ośrodek Psychoterapii "Rasztów"

 

                              Szukasz pomocy - ciekawe adresy:

                                                                  www.dzieckowsieci.pl 
                                                                  www.sieciaki.pl 
                                                                  www.ortograffiti.pl
                                                                  Polska.pl-StrefaWiedzy
                                                                  www.fdn.pl/index